Acesulfam K - co to jest, właściwości, czy jest szkodliwy?

W ostatnich kilku latach dużym zainteresowaniem zaczęły cieszyć się niskokaloryczne lub bezkaloryczne słodziki. Jeden bardzo popularny, często spożywany słodzik to acesulfam K. Można go kojarzyć także pod inną nazwą - acesulfam potasowy (K – potas). Związek ten, traktowany przez ludzi jako nieszkodliwy i bezpieczny, nie przekonuje jednak wszystkich. Niektóre osoby myślą, że zbyt częste spożywanie może przynosić niepożądane skutki dla swojego zdrowia.

Czy słodziki są szkodliwe?

Osoby, które najczęściej sięgają po słodziki to ludzie próbujący schudnąć lub chorzy na cukrzycę. Z reguły są to te dwie grupy ludzi, które najczęściej spożywają słodziki zamiast cukru. Ponadto niektórzy stosują słodziki z innego powodu - często są one tańsze niż cukier. Oprócz tego słodziki – w przeciwieństwie do cukru, nie psują zębów, ponieważ bakterie znajdujące się w jamie ustnej nie fermentują ich.

Polskie Towarzystwo Badań nad Otyłością oraz drugi krąg naukowy tj. Polskie Towarzystwo Diabetologiczne potwierdziły, że stosowanie słodzików jest bezpieczne dla zdrowia, w tym również stosowanie acesulfamu K, któremu szczegółowo chcemy przyjrzeć się w niniejszym artykule. Rekomenduje się spożywanie słodzików zamiast cukru zwłaszcza osobom z zaburzeniami gospodarki węglowodanowej oraz nadwagą. Mimo powszechnej wiedzy na temat acesulfamu K, związek ten wśród niektórych ludzi powoduje nadal duże kontrowersje. W dzisiejszych czasach acesulfam potasowy stosuje się w około stu krajach świata, w tym na przykład Stanach Zjednoczonych, Japonii, Kanadzie, Szwajcarii, Polski.

Co to jest Acesulfam K?

Acesulfam K - związek, którego odkrycie było w 1967 roku, nie został od razu dopuszczony do użytku. Do stosowania dopuszczony został 20 lat od odkrycia. Pierwsze przeprowadzone badania dały naukowcom wnioski, iż jest to związek rakotwórczy. Jednakże wraz z biegiem lat stwierdzono, iż badania nie są wiarygodne (przeprowadzone w 70 latach). Trwały one jednak bardzo krótko, a zwierzęta nie były monitorowane w sposób prawidłowy. Postanowiono zatem badania powtórzyć. Następne doświadczenia, które już były bardziej dokładne, nie wykazały, by acesulfam potasowy był niebezpieczny dla zdrowia. Zdecydowano zatem dopuścić go do użytku i wprowadzić na rynek spożywczy.

Od ponad 40 lat ma zastosowanie w praktyce Acesulfam K. Ponadto związek ten zatwierdzony został poprzez instytucje tj. Komitet Naukowy ds. Żywności, Amerykańską Agencję ds. Żywności i Leków, a także inne organizację i stowarzyszenia, które odpowiadają za bezpieczeństwo żywności. Światowa Organizacja Zdrowia rekomenduje dzienne spożycie acesulfamu K w ilości do 15 mg/kg masy ciała.

Kontrowersje, jakie krążą wokół acesulfamu potasowego wynikają prawdopodobnie z tego, iż niektóre z badań, które zostały przeprowadzone w ostatnich latach mogą sugerować, że spożywanie sztucznych słodzików prawdopodobnie jest jedną z przyczyn zaburzeń metabolizmu. Są również przesłanki, że dane słodziki mogą przyczyniać się do nietolerancji glukozy.

Kolejny minus mówi o tym, iż również przez to wzrasta masa ciała człowieka. Ponadto, inne badania potwierdziły i wykazały, iż Acesulfam K, który jest spożywany przez ludzi w bardzo dużych ilościach, mógł powodować zachodzenie różnych reakcji z DNA komórkowym, jak i doprowadzić do zmian cytotoksycznych. Jednak trzeba podkreślić, że większość towarzystw naukowych do spraw żywności mocno podważa wiarygodność tych badań.

Acesulfam K – właściwości

Acesulfam potasowy jest bezkalorycznym środkiem słodzącym, chociaż jest dwieście razy słodszy od zwykłego cukru. Otrzymujemy go w wyniku reakcji kwasu acetooctowego połączonego z potasem. Można go zobaczyć na etykietach pod kodem E950 (w Unii Europejskiej). Występuje w postaci kryształowego białego proszku. Nieraz można zauważyć go w produktach typu light, właśnie jako zamiennik cukru.

Acesulfam K – czy jest bezpieczny?

Czy acesulfam K jest bezpiecznym słodzikiem? Powołując się na towarzystwa naukowe, również na stanowisko Światowej Organizacji Zdrowia – tak, jest to związek bezpieczny do spożycia (do 15 mg/ kg masy ciała dziennie).

Z drugiej strony mając świadomość, że istnieją wokół tego związku pewne wątpliwości na temat jego wpływu na zdrowie, najpewniej warto sięgać po niego sporadycznie i ograniczyć jego spożywanie do zupełnego minimum.